‘Het gevoel als blinde leidsman’. Retoriek en cognitieve processen in Marcellus Emants’ Een nagelaten bekentenis

  • Lars Bernaerts Universiteit Gent

Samenvatting

De bijdrage onderzoekt het samenspel van retorische en cognitieve procedés in Marcellus Emants’ Een nagelaten bekentenis (1894). In welke mate is de pathologische autobiografische verteller van de roman betrouwbaar? In welke mate manipuleert hij als personage en als verteller het beeld dat anderen van hem hebben? Aan de hand van cognitieve narratologie en een close reading van enkele passages wil dit artikel nieuwe aspecten van performatieve identiteitsvorming en narratieve onbetrouwbaarheid in de roman verhelderen.

 

The article examines the interplay of rhetorical and cognitive procedures in Marcellus Emants’s A Posthumous Confession (1894). To what extent is the pathological autobiographical narrator a reliable figure? To what extent does he (as a narrator and as a character) manipulate the image others have of him? Drawing upon cognitive narratology and close readings of particular passages, the article wishes to clarify new aspects of performative identity-formation and narrative unreliability in the novel.

Gepubliceerd
2016-11-22
Sectie
Artikelen